1.α) Ποιους χρόνους χρησιμοποιεί ο συγγραφέας για να περιγράψει τα γεγονότα στο κείμενο;
β) Ξαναγράφω την παράγραφο αμέσως μετά τις συνεχόμενες τελείες ("Όταν αναχωρούσαμε, ...της τότε εκπαιδεύσεως"), μεταφέροντας τα γεγονότα στο παρόν.
γ) Ποιον χρόνο θα χρησιμοποιήσω;
2.Γράφω τα ρήματα έψαχνα και άρχιζε σε όλους τους χρόνους, στο πρόσωπο που βρίσκονται (χρονική αντικατάσταση).
3.Στο κείμενο υπάρχει ένας μικρός διάλογος (της γιαγιάς Αγγελούδως με τη θεία Λόλα).
Μεταφέρω τον ευθύ λόγο σε πλάγιο.
4.Στο κείμενο υπάρχουν αρκετές μεταφορές. Βρίσκω όσες μπορώ...
Μερικές παρατηρήσεις-επισημάνσεις
* Να διαβάζετε καλά τις ερωτήσεις και τα κείμενα και να μην τα αντιμετωπίζετε "χαλαρά και επιπόλαια". Οι απαντήσεις μπορεί να είναι απλές και εύκολες πολλές φορές, δεν μπορεί να είναι όμως "απλοϊκές" (όπως τις αντιμετωπίζετε κάποιοι μερικές φορές). * Να ξαναμπαίνετε συχνότερα στις αναρτήσεις και να διαβάζετε τα σχόλια. Μπορεί να υπάρχει κάποια συμπληρωματική πληροφορία ή να έχει αλλάξει κάτι (αν από τις πρώτες απαντήσεις προκύψει ότι κάτι δεν έγινε κατανοητό από αρκετούς ή αν έχει γίνει κάποιο λάθος). * Μπορείτε να στέλνετε οτιδήποτε θεωρείτε ότι αξίζει να ανεβεί σε μια ανάρτηση και να το δουν και οι υπόλοιποι συμμαθητές σας (π.χ. γράφετε για πολλά όμορφα πράγματα που κάνατε τις μέρες του Πάσχα, αλλά λίγες φωτογραφίες-βίντεο ήρθαν!).
Και του χρόνου το Πάσχα να περάσουμε πολύ καλύτερα!!!
Όσο πιο μακριά γίνεται από δω... 😄
...κι όσο πιο κοντά σε τέτοια μέρη! 💙
* [To τραγούδι της αρχής είναι ένα σύγχρονο... ηπειρώτικο με τους "Χωριάτες απ' τα Γιάννενα"!
Ακούγεται καλύτερα με την ανάλογη... ένταση!!! 😜]
Restart (όπως θα λέγατε με την κ. Σοφία!), επανεκκίνηση (αλλιώς, όπως θα λέγαμε εμείς!)...
Είμαστε έτοιμοι για δράση; Αρκετά χαλαρώσαμε σε καναπέδες και κρεβάτια, βαρεθήκαμε με τα επιτραπέζια και τα κινητά-tablets-psp, πλήξαμε όλη μέρα στο σπίτι και στην αυλή μας...
"Πάσχα τ' Απρίλη" (ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ)
Στο διήγημα που ακολουθεί ο ενήλικος αφηγητής-συγγραφέας από τη Θεσπρωτία περιγράφει με νοσταλγία τις παιδικές και εφηβικές μνήμες του από τις διακοπές του Πάσχα στο χωριό του, που συνορεύει με την αλβανική μεθόριο.
Ο Απρίλης ήταν κάποτε για μένα το Πάσχα στο χωριό μου.
Μεγάλη Πέμπτη, εγώ και τ' αδέρφια μου ξεκινούσαμε με το λεωφορείο. Ολόκληρο ταξίδι... Φτάναμε στη γέφυρα του Καλαμά. Μια γέφυρα σιδερένια, βαθυπράσινη, απ' τον καιρό του Εμφυλίου.
Αφού γινόταν ο έλεγχος των ταυτοτήτων απ' τους φαντάρους του φυλακίου, το λεωφορείο, αργά αργά, έμπαινε στη γέφυρα. Κραπ, κραπ, χτύπαγαν κι έτριζαν οι σιδεριές. Το νερό από κάτω ορμητικό, θολοπράσινο απ' τις πυκνοφυτεμένες όχθες. Έλιωναν τα χιόνια.
Από κει και πέρα άρχιζε ένας άλλος κόσμος.
Στο Φιλιάτι κάναμε υποχρεωτική στάση 3-4 ώρες. Γι' αυτές τις ώρες -που τις περνούσαμε στο καφενεδάκι του σταθμού- δεν αγαπούσα και πολύ αυτή την κωμόπολη, τόσο λαχταρούσα το χωριό μου! Το καφενεδάκι ήταν γεμάτο ταξιδιώτες για τα πανωχώρια των Φιλιατών. Εκεί άρχιζαν τα πρώτα "ποιανού είσαι εσύ, μωρέ παιδάκι μου;", "ετούτη μοιάζει της μάνας της" απ' τους χωριανούς μας και τα πρώτα φιλιά. Πρόγευση απ' το χωριό μου παρηγορητική.
Επιτέλους, το απομεσήμερο το λεωφορείο αγκομαχώντας, γιατί ήταν ασφυκτικά γεμάτο και ο δρόμος ανηφορικός και όλο στροφές, ξεκίναγε για τα χωριά της Μουργκάνας.
Άι Νικόλας, Άγιοι Πάντες, Παλιοχώρι, ανηφόρες, στροφές, μια στροφή ακόμα και να το χωριό μου, η Πόβλα! Μαγευτικός δρόμος, μαγευτικά χωριά. Λες και οι πλαγιές οι ντυμένες με κουμαριές, δάφνες, αγριολούλουδα και θάμνους, οι χείμαρροι που ξεπηδούσαν εδώ κι εκεί, τα λιθάρια και τα μονοπάτια ενσωμάτωναν ό,τι ομορφότερο και ευγενέστερο από τις ανθρώπινες ζωές αιώνων.
Στο χωριό μου φτάναμε το σούρουπο. Μας άφηνε το λεωφορείο στη Θελεσουριά, όπου ήταν ένα μικρό εικόνισμα, ο Άι Θανάσης.
Ο όγκος της Μουργκάνας μπροστά μας. Στην κορυφή το βουνό είχε ακόμα χιόνια που άστραφταν από ένα χιλιόχρωμο ηλιοβασίλεμα. Εκεί που χανόταν ο ήλιος ήταν ένας τόπος αγαπημένος, μυστηριακός, αβάδιστος. Ήταν η Βόρειος Ήπειρος.
Φτάναμε με τα ποδάρια στο σχολειό, κατόπι μια απότομη κατηφοριά μας έβγαζε στην πλατεία του Νικόπλου, όπου ήταν το περίπτερο του μπάρμπα-Μήτση μας. Μας καρτέραγε με ζαχαρωτά και φιλιά. Κατόπι σταματούσαμε στο πατρικό της μάνας μου για λίγο, να δώσουμε τσιγάρα στον παππού και μετά σφεντόνα για το πατρικό μας, για τη γιαγιά μας.
Σε όλη αυτή τη διαδρομή η μύτη μας είχα πανηγύρι. Φρέσκια, ξάστερη ανάσα ανακατεμένη με τ' αγριολούλουδα του Απρίλη, αλλά και με τις καβαλίνες, την κοπριά και το νοτισμένο χώμα.
Το πατρικό μας, τόπος θαλπωρής. Ένα μικρό σπιτάκι με δυο κάμαρες, κατώι για τις αίγες, αποθήκη, ένας μικρός κηπάκος και η επιβλητική και συγχρόνως γλυκύτατη παρουσία της γιαγιάς μου. Μας μάζευε με πατάτες γιαχνί. Μοσκοβόλαγε ο τόπος! Κατόπι κοιμόμασταν όλοι μαζί στρωματσάδα κι αυτή στη μέση.
Tο πρωί μα ξυπνούσαν πετεινοί, γαϊδουράκια, αίγες, φωνούλες από τις γυναίκες που φούρνιζαν, σκούπιζαν, έκοβαν κλαρί για τα ζωντανά. Μαζεμένο το χωριό, αμφιθεατρικά χτισμένο, δημιουργούσε τέλεια ηχητική. "Ω Αγγελούδω, ξύπνησαν τα παιδιά;", ακούγαμε τη θεία Λόλα απ' τον δίπλα μαχαλά. "Ξύπνησαν, μωρ' συμπεθέρα". "Αβγά έχεις, θέλεις;" "Έχω, έχω". "Καλά, στείλ' τα μου κατόπι".
Άρχιζε το πανηγύρι. Τρεχαλητά με τ' άλλα παιδιά, επισκέψεις στις θείες, βόλτες στους κήπους του Μαμά, στα αμπέλια της Φέρας, στην Αγία Παρασκευή. Άρχιζαν δειλά να κοκκινίζουν οι πρώτες κουτσουπιές. Τα τριαντάφυλλα, πυκνόφυλλα και μοσχομυριστά, ροζ-άσπρα, ήταν παντού. Στις αυλές και στους φράχτες. Σου έσπαγαν τη μύτη.
Από την Ανάσταση θυμάμαι κάπως τις στρακαστρούκες, που τις πιέζαμε με τις σόλες. Ακόμα κι εκείνη την ώρα του πανδαιμόνιου εγώ είχα το μυαλό μου στ' αστέρια του ορίζοντα, πάνω από τον απαγορευμένο τόπο.
Την άλλη μέρα, όλο το χωριό ανέβαινε στην κορυφή του λόφου, που ήταν το φυλάκιο Γκελίλι, για επίσκεψη στους στρατιώτες. Τους πηγαίναμε αυγά, κουλούρια κι εκείνοι μας έδιναν γαλέτες.
Χαρούμενα, απλά παιδιά, μας άφηναν να δούμε και με τα κιάλια μέσα στο Αλβανικό. Φέρναμε κοντά μας εικόνες από ανθρώπους, κυρίως γυναίκες να σκάβουν στη σειρά ή να κάνουν άλλες δουλειές, πάντα σε ομάδες. Είχαν κατασκευάσει και μια τεχνητή λίμνη για την άρδευση.
..................................................................................................................................................
Όταν αναχωρούσαμε, χαράματα, για την Ηγουμενίτσα ήταν για μας Μεγάλη Παρασκευή. Πονούσαμε και τα τρία, λες και μας ξερίζωναν. Η αδερφή μου με κλάματα και φωνές, "γιαγιά μουουου", ξύπναγε το χωριό. Εγώ κρατιόμουν κι έκλαιγα κρυφά, με τρόπο αξιοπρεπή και για να το πετύχω σφιγγόμουν και κατσούφιαζα. Δε θέλαμε, αρνιόμασταν ν' αποχωριστούμε τη γιαγιά Αγγελούδω, το χωριό. Και πού να να πηγαίναμε; Στο βασανιστήριο της τότε εκπαιδεύσεως.
Μόλις πήγα στο Γυμνάσιο, βαθμιαία -κι απ' το Λύκειο μόνιμα πλέον- πάει το χωριό και η γιαγιά. Δεν πάταγα το πόδι μου. Σινεμά, ξένη μουσική, ερωτικά σκιρτήματα, κατόπιν σπουδές στην Αθήνα -άλλη θλιβερή ιστορία αυτή-, μέχρι τα τριάντα μου δεν είχα καμιά ψυχική σχέση και επαφή.
Μεγάλος ήμουν -τι μεγάλος, άντρας κοτζάμ γαϊδούρι- όταν μας έστειλε η γιαγιά μου μήνυμα, έναν πικρό Απρίλη, να πάμε να περάσουμε το Πάσχα μαζί της. Δεν πήγα. Μετά από λίγο πέθανε. Δε θυμάμαι να μου στοίχισε. Ούτε στην κηδεία της δεν πήγα. Με είχε καταλάβει εξολοκλήρου ο εαυτός μου.
Πέρσι πήγα στο χωριό μου, μετά τη Λαμπρή, για ολιγόωρη επίσκεψη. Το πατρικό μου χορταριασμένο, ετοιμόρροπο. Ο κηπάκος του πνιγμένος στην άγρια βλάστηση.
Έψαχνα στην αγαπημένη κάμαρη των παιδικών μου χρόνων και κάποια στιγμή βρήκα την αστυνομική ταυτότητα της γιαγιάς μου. Ολοκαίνουρια! Απ' τη μικρή φωτογραφία με κοιτούσε πάλι μ' εκείνη την αγάπη της, που μας έθρεψε και μας εφοδίασε για μια ολόκληρη ζωή.
Το χωριό μου περίπου έρημο. Ούτε γαϊδουράκια άκουσα, ούτε φωνές από γυναίκες και παιδιά. Πήγα στο μαγαζάκι του θείου, του Μήτση Έξαρχου. Κάποια στιγμή εμφανίστηκαν δύο φαντάροι με πλήρη πολεμική εξάρτυση. Έκατσαν στον πάγκο και ο θείος μου τους κέρασε λουκούμια...
Σ. Δημητρίου, "Η φλέβα του λαιμού" (Πατάκης 1998) - Διασκευή
Ερωτήσεις κατανόησης - εργασίες
1. Πού διαδραματίζονται τα γεγονότα που περιγράφονται στο κείμενο;
Μπορούμε να εντοπίσουμε στον χάρτη της Ελλάδας την περιοχή/γεωγραφικό διαμέρισμα;
2. Ποια είναι τα πρόσωπα του κειμένου;
Ποιος είναι ο αφηγητής και τι ρόλο έχει στο κείμενο;
3. Σε ποιες χρονικές περιόδους χωρίζεται το κείμενο; (Πότε διαδραματίζονται τα γεγονότα;)
4. Ποια είναι τα αισθήματα του συγγραφέα για το χωριό του όταν ήταν παιδί;
Ποια αργότερα που μεγάλωσε; (Μπορείτε να αναφέρετε φράσεις που τα δείχνουν.)
5. Γράφω ένα δικό μου κείμενο με θέμα τις πασχαλινές διακοπές μου σε... καραντίνα!
ΥΓ. Στο επόμενο θα ακολουθήσουν ασκήσεις Γραμματικής πάνω στο ίδιο κείμενο.
...................................................................................................................................................
Επειδή η περιοχή (στην οποία αναφέρεται το κείμενο) φημίζεται -εκτός των άλλων- για τους μαστόρους της, τους αρτοποιούς-ζαχαροπλάστες της και τα κτηνοτροφικά της προϊόντα...
Η Μαριάννα "μαστοράκι"...
η Μαριάννα "ζαχαροπλάστης"...
κι ο κύριός σας "τσοπανάκος"!
Κι αφού είμαστε εκεί, ας κλείσουμε με ένα χαρακτηριστικό τραγούδι της περιοχής!
Κυριακή του Θωμά, σήμερα (ή στο -1, όπως λέγαμε τα προηγούμενα χρόνια!)...
Υπό κανονικές συνθήκες, τέτοια ώρα θα ετοιμάζαμε τις τσάντες μας, θα ρυθμίζαμε τα ξυπνητήρια μας και θα πηγαίναμε νωρίς-νωρίς για ύπνο απόψε...! Το πρωί της Δευτέρας -μέχρι τις 8:30, τουλάχιστον!- θα μοιράζαμε αγκαλιές και φιλιά μεταξύ μας και θα χαιρόμασταν που βρεθήκαμε ξανά όλοι μαζί!
Επειδή όμως τους δύο τελευταίους μήνες τα πράγματα δεν κυλάνε φυσιολογικά, τίποτα από τα παραπάνω δε θα συμβεί μετά τις φετινές πασχαλινές διακοπές...! Ας είναι, αρκεί να είμαστε εμείς όλοι καλά κι ας πάρουν αναβολή όλα αυτά για λίγο πιο μετά! Κυριακή του Άπιστου Θωμά... Πώς να πιστέψεις ότι τα σχολεία δε θα ξανανοίξουν αύριο;
Όπως και να 'χει πάντως, ελπίζω να είμαστε έτοιμοι για δράση πάλι από αύριο, για να συνεχίσουμε τις επαναλήψεις (μέχρι νεωτέρας) των μαθημάτων, που είχαμε ξεκινήσει τον προηγούμενο μήνα...!
Τελευταία "χαλαρή" ανάρτηση, λοιπόν...
Παρασκευή σήμερα και γιορτή της Ζωοδόχου Πηγής για την Εκκλησία μας...
Σαν να λέμε... Χρόνια πολλά στη Ζωή, την Πηγή (+Χρυσοπηγή) και τον Ζήση...!
Από τα μαθητικά μου χρόνια (αλλά κι αργότερα που άλλαξα πλευρά!) θυμάμαι ότι αυτή τη μέρα ένιωθα ότι τελείωναν ουσιαστικά οι πασχαλινές διακοπές κι ένας κόμπος μου καθόταν στον λαιμό... Το Σαββατοκύριακο που μεσολαβούσε ήταν, απλά, το διάστημα προσαρμογής και προετοιμασίας για την επάνοδο στα θρανία την προσεχή Δευτέρα...! Σήμερα, ύστερα από τόσα χρόνια, ο κόμπος μου φάνηκε πιο μεγάλος και κάπως διαφορετικός! Δεν μπορώ ακόμα να συνειδητοποιήσω και να διαχειριστώ το γεγονός ότι τα σχολεία δε θα ανοίξουν σε δυο μέρες κι ότι δε θα ξαναβρεθούμε πάλι όλοι μαζί...! Και δε μιλάμε μετά από δεκαέξι μέρες, που είναι οι συνήθεις διακοπές του Πάσχα, αλλά ούτε μετά από σαράντα έξι, που (θα) έχουν περάσει από το κλείσιμο των σχολείων...!
[Μάλλον, αυτός είναι και ο λόγος που τη σημερινή ανάρτηση την παίδευα από το μεσημέρι κι αυτή δε μου έβγαινε με τίποτα! Γι' αυτό πήρα τα βουνά και ιδού τα αποτελέσματα...]
Πήρα, λοιπόν κι εγώ τα βουνά...
κι εκεί που αγνάντευα το χάος της μεγαλούπολης...
να σου ξεπροβάλλει ένας φιλαράκος!
- Να σου πω κάτι; μου λέει... - Είμαι όλος αυτιά, του λέω!!
Κι αρχίζει να μου τραγουδάει την ιστορία του...
*[Το "τραγούδι της ημέρας" είναι ένα μελοποιημένο ποίημα του Κώστα Βάρναλη... Μουσική: Λουκάς Θάνος και Ερμηνεία: Νίκος Ξυλούρης...]
Του Άι Γιώργη σήμερα και όλοι θα έχουμε κάποιον δικό μας να γιορτάζει!
Χρόνια πολλά σε όλους τους εορτάζοντες, λοιπόν...! ० Από τους δικούς σας μπαμπάδες, μαμάδες, παππούδες, αδέρφια και λοιπούς συγγενείς (που έχουν την τιμητική τους σήμερα!) μέχρι το δικό μου ίνδαλμα των παιδικών μου χρόνων (τότε που ονειρευόμουν να γίνω ποδοσφαιριστής (!) σαν τον Γιώργο Κούδα, τον "Μεγαλέξανδρο" του ελληνικού ποδοσφαίρου και αρχηγό του ΠΑΟΚ της εποχής εκείνης!)... ० Από τον Γεώργιο Καραϊσκάκη (οι ήρωες είναι αθάνατοι!) μέχρι τον μπάρμπα-Γιώργο του Καραγκιόζη (γιατί και οι παιδικοί μας ήρωες δε θα πεθάνουν ποτέ!)... ० Από τον μεγάλο μας ποιητή, τον "Νομπελίστα" Γιώργο Σεφέρη (αφού τα έργα του θα ζουν αιώνια!) μέχρι τον Γιώργο Νταλάρα (κορυφαίο τραγουδιστή της εποχής μας που θα συντροφεύει και τις επόμενες γενιές!)... ० Από τη Γεωργίας Βασιλειάδου (την ωραιότερη "άσχημη" των αθάνατων ασπρόμαυρων ελληνικών κωμωδιών!) μέχρι τη... Γεωργία (τη χώρα του Καυκάσου -αρχαία Κολχίδα!)...
Κι επειδή ο κατάλογος είναι ατελείωτος (αφού η στατιστική λέει ότι το όνομα "Γιώργος" κυριαρχεί στον ανδρικό πληθυσμό της χώρας μας!), ας σταματήσουμε εδώ...!
Σήμερα όμως είναι και η "Παγκόσμια Μέρα Βιβλίου"...!
Ο λόγος που επιλέχθηκε η σημερινή ημερομηνία ήταν επειδή στις 23 Απριλίου 1616 έφυγαν από τη ζωή δύο μεγάλα ονόματα των γραμμάτων: ο Ισπανός συγγραφέας Μιγκέλ Ντε Θερβάντες ("Δον Κιχώτης"), ένας από τους κορυφαίους δημιουργούς της παγκόσμιας λογοτεχνίας και ο Άγγλος δραματουργός Ουίλιαμ Σέξπιρ ("Άμλετ", "Μάκβεθ", "Βασιλιάς Λιρ"), ο κορυφαίος της νεότερης εποχής... (πηγή: Σαν σήμερα)
* [Το εισαγωγικό "τραγούδι της ημέρας" μπορεί να το αφιερώσει ο καθένας στον πατέρα του...! Το δεύτερο είναι ένα ποίημα του Γ. Σεφέρη, μελοποιημένο από τον Μ. Θεοδωράκη, που το ερμηνεύει ο Γ. Νταλάρας...!]
..................................................................................................................................................
Η σημερινή ημερομηνία έχει οριστεί -εδώ και λίγα χρόνια- να τιμάται ως "Ημέρα της Γης"...
Σημαία, ανεπίσημο σύμβολο της Ημέρας της Γης (1970)
Η ιδέα της καθιέρωσης μίας ημέρας για το περιβάλλον υπήρχε εδώ και 50 χρόνια στις Η.Π.Α., με αφορμή μια τεράστια οικολογική καταστροφή στον κόλπο της Σάντα Μπάρμπαρα (Καλιφόρνια). Το 2009, τα Ηνωμένα Έθνη (Ο.Η.Ε.) όρισαν τις 22 Απριλίου ως "Διεθνή Ημέρα της Μητέρας Γης"! Αυτή τη μέρα κάθε χρόνο, σε όλον τον κόσμο διοργανώνονται διάφορες εκδηλώσεις με σκοπό να ευαισθητοποιήσουν τους ανθρώπους σε περιβαλλοντικά θέματα (αν και η φροντίδα της Γης και η προστασία του περιβάλλοντος θα έπρεπε να μας απασχολεί σε καθημερινή βάση!)... (πηγή: Wikipedia)
*[Το "τραγούδι της ημέρας" είναι αφιερωμένο στη Γη, το "σπίτι" μας...!]
.....................................................................................................................................................
Κάποιες όμορφες και ευχάριστες εικόνες σας που έφτασαν ως εδώ:
Μετά τις τελευταίες ευχάριστες και χαλαρές αναρτήσεις (και τα αφιερωμένα τραγουδάκια!), η σημερινή ανάρτηση αφορά μια δύσκολη και δυσάρεστη στιγμή της νεότερης Ιστορίας μας: Τη μέρα (21η Απριλίου 1967) που -σαν σήμερα- μια ομάδα αξιωματικών του στρατού με επικεφαλής τους Παπαδόπουλο, Παττακό, Μακαρέζο πήρε την εξουσία με πραξικόπημα (πέντε εβδομάδες πριν τις εκλογές που είχαν προκηρυχθεί). Το δημοκρατικό πολίτευμα καταλύθηκε, στην Ελλάδα επιβλήθηκε δικτατορία για την επόμενη επταετία και ο λαός μπήκε... "στον γύψο"! (πηγή: Wikipedia)
*[Το "τραγούδι της ημέρας" είναι αφιερωμένο στη σημερινή θλιβερή επέτειο...]
Καλό είναι να θυμόμαστε και να μαθαίνουμε από την Ιστορία μας...
Ας μη "μαυρίσουμε" κι άλλο την ψυχή μας όμως... Δύο ευχάριστες νότες από τη Δέσποινα...!
ΥΓ. Δεν ξεχνάμε ν' αφήνουμε ένα σχόλιο (με όνομα, φυσικά!)...
Χρόνια πολλά και πάλι... !
Να ξαναρχίσουμε τη φυσιολογική ζωή μας, να ξαναβρούμε το χαμόγελό μας...! 😄💚 Εμείς θα ανταλλάσσουμε ευχές κι ας μη μας βγαίνουν πάντα! Εξάλλου, δε μας κοστίζει και τίποτα!
*[Το σημερινό τραγούδι ("Ξενιτεμένα μου πουλιά") είναι ένα παραδοσιακό της Ηπείρου! Εδώ, από το μαθητικό συγκρότημα "Tourlou the Band" (5 αγόρια από την Πάτρα) που πήρε μέρος στο Schoolwave festival επίσης, λίγα χρόνια πριν...!
Η επιλογή έγινε για τους ίδιους λόγους που λέγαμε και στο χθεσινό! Αφιερωμένο στα αγόρια μας!!!]
Και επειδή σήμερα στο "ταχυδρομείο" μου δεν έφτασε τίποτα, λίγες φωτογραφίες από τον περίπατό μου στο βουνό...!
ΥΓ. Δεν πιστεύω να είστε όλη μέρα πάνω από το tablet, το PSP και το... τραπέζι; 😎
Χριστός Ανέστη, "πουλάκια μου"...!
Χρόνια πολλά, σε σας και στους δικούς σας... Υγεία, αγάπη και -επιτέλους- χαμόγελα σε όλον τον κόσμο...!
*[Το σημερινό τραγούδι ("Απάνω στην τριανταφυλλιά") είναι ένα παραδοσιακό της Μακεδονίας! Εδώ, από το μαθητικό συγκρότημα "Γης Μαδιάμ" (5 κορίτσια από τις Σέρρες) που πήρε μέρος στο περσινό Schoolwave (festival με μαθητικά -και φοιτητικά- συγκροτήματα!)...! Η επιλογή έγινε για το κέφι, τη ζωντάνια και την ελπίδα που βγάζει και για το θέμα του, φυσικά! Αφιερωμένο στα κορίτσια μας!!!]
Και τώρα, οι δημιουργίες που έφτασαν μέχρι εδώ...!
Από την Ιφιγένεια...
...και την Ηλέκτρα!
ΥΓ. Το αυριανό τραγούδι-έκπληξη θα είναι για τα αγόρια, "πουλάκια μου"!
- Σύμφωνα με τη θρησκεία μας η σημερινή μέρα είναι: ० Η τελευταία μέρα της Μεγάλης Εβδομάδας (και της Μεγάλης Σαρακοστής)... ०Αφιερωμένη στην Ταφή και την Κάθοδο του Χριστού στον Άδη...
- Σύμφωνα με την παράδοση, το πρωί γιορτάζεται η πρώτη Ανάσταση...
Τα μεσάνυχτα του Μ. Σαββάτου προς Κυριακή του Πάσχα γιορτάζεται η Ανάσταση του Χριστού...!
.............................................................................................................................................
...και τώρα, τα "δώρα" της Σοφίας! (Τα καλύτερα τα αφήνω για το τέλος!! 😄)
* [Το εισαγωγικό "τραγούδι της ημέρας" είναι ένα παραμύθι ("Το νησί των συναισθημάτων") του Μάνου Χατζηδάκη για την Αγάπη, με μουσική επένδυση "Το βαλς των χαμένων ονείρων" του ίδιου... (Η εικονοποίηση έγινε από κάποια πιτσιρίκια της Β΄ (2014-15) του 56ου Δ.Σχ. Αθηνών)]
ΥΓ. Περιμένω -το ξαναλέω- τις δικές σας δημιουργίες...!
Καλή Ανάσταση και πολύ... αγάπη!!! 💜
- Σύμφωνα με τη θρησκεία μας η σημερινή μέρα είναι: ० Μέρα απόλυτου πένθους (απόλυτη αργία και νηστεία)... ०Η μέρα όπου τα Πάθη του Χριστού κορυφώνονται: το ξημέρωμα γίνεται η σταύρωση,την ενάτη ώρα ο Ιησούς λέει το "Τετέλεσται", το μεσημέρι γίνεται η αποκαθήλωσή του (και η τοποθέτησή του στον Επιτάφιο) και το βράδυ η περιφορά του Επιταφίου...
- Σύμφωνα με την παράδοση, είναι η μέρα όπου τα κορίτσια στολίζουν τον Επιτάφιο με λουλούδια της άνοιξης (βιολέτες, τριαντάφυλλα, μενεξέδες, κρίνους...), φτιάχνουν στεφάνια ή γιρλάντες και ψέλνουν "Το μοιρολόι της Παναγιάς"...! (Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας φτιάχνεται ένα ομοίωμα του Ιούδα, το οποίο καίγεται!) (πηγή: Wikipedia)
* [Το εισαγωγικό "τραγούδι της ημέρας" είναι ένα μουσικό θέμα που το έχω συνδυάσει -εδώ και 25 χρόνια- με τη συγκεκριμένη μέρα... Δε θυμάμαι γιατί, αλλά, από τότε που πήγαινα για Πάσχα στους δικούς μου, έπαιζε αρκετές φορές στο αυτοκίνητο στη διάρκεια του ταξιδιού και με (μας) συνόδευε στη -συνήθως- βροχερή διαδρομή...!]
- Σύμφωνα με τις γραφές (τα 4 Ευαγγέλια), τέσσερα ήταν τα σημαντικά γεγονότα της ημέρας: ० Ο Μυστικός Δείπνος του Ιησού με τους 12 μαθητές του... ०Ο Ιερός Νιπτήρας (ο Ιησούς πλένει τα πόδια των μαθητών του!)... ०Η Προσευχή του Ιησού στον Πατέρα του... ०Η Προδοσία του Ιούδα που οδήγησε στη σύλληψη του Ιησού...
- Σύμφωνα με την παράδοση, είναι η μέρα που έχει ως έθιμο το βάψιμο των αυγών...!
Καλό είναι να θυμόμαστε αυτές τις μέρες και τι γιορτάζει η θρησκεία μας και τις παραδόσεις του λαού μας...
Κι επειδή το ανέβασμα της ανάρτησης είχε προβλήματα και καθυστερήσεις, μας προλάβανε οι εξελίξεις και κατέφθασε φρέσκο και πανέμορφο υλικό...! (ειδικά το τελευταίο "πακέτο"!!!)
Από τη Μαριάννα, με αγάπη...💝
* [Το εισαγωγικό "τραγούδι της ημέρας" είναι ένα ποίημα ("Οι πόνοι της Παναγιάς") του Κώστα Βάρναλη, μελοποιημένο από τον φίλο Βαγγέλη Παπαγεωργίου (μουσικός στο σχολείο μας πριν από λίγα χρόνια!), μέλος του συγκροτήματος Encardia. Η απαγγελία είναι της κ. Άννας Θεοδωρίδου, η οποία, επίσης, δίδαξε στο σχολείο μας (θέατρο για μερικά χρόνια στις δραστηριότητες του Συλλόγου Γονέων!)]
ΥΓ. Περιμένω τις δικές σας δημιουργίες: ζωγραφιές, φωτογραφίες από σπιτικές δραστηριότητες (βάψιμο αυγών, πασχαλινά κουλουράκια και τσουρέκια... -σούβλισμα αρνιού δεν προβλέπεται, μάλλον! 😁) ή ότι άλλο θεωρείτε ότι μπορεί ν' ανέβει στο ιστολόγιο...! 💜
Πουλάκια μου...
Σας στέλνω κι από δω τις πιο θερμές ευχές μου, μαζί με όλη μου την αγάπη...! 💜💝
Μπορεί η χρονιά που σμίξανε η δρόμοι μας να μην εξελίσσεται φυσιολογικά και όπως θα περιμέναμε, αλλά σας υπόσχομαι πως -ότι και να γίνει!- το "φινάλε" θα το γράψουμε εμείς, μαζί...! (έστω και τον Σεπτέμβρη!) ✌😍
Να προσέχετε τον εαυτό σας (και τα "μικρούλια" -όσοι έχουν!), ν' ακούτε τους γονείς σας (έχετε καιρό για "ανταρσίες" -η εφηβεία είναι μπροστά σας!), να περνάτε τον χρόνο σας ευχάριστα και δημιουργικά (ένα σωρό προτάσεις υπάρχουν σε βιβλία, ταινίες, παιχνίδια...) και όλα θα πάνε καλά! 😊
Μείνετε συντονισμένοι εδώ (και στην "κυψέλη" μας!)... Όλο και κάτι θα ανεβαίνει (προς Θεού, όχι μαθήματα και εργασίες αυτές τις μέρες! 😝). Ρίξτε καμιά ματιά, χωρίς να είναι δεσμευτικό...
Μπορείτε και μόνοι σας ή με τη βοήθεια των δικών σας να βρείτε ενδιαφέροντα πράγματα...! Σας έχω εμπιστοσύνη! 👌
Πολλά φιλιά... (είπαμε, από μακριά -προς το παρόν!) 😚😘
ΥΓ. Μαζί με την καρτούλα που έφτιαξα για (με) σας, ανεβάζω και μια πολύ όμορφη ζωγραφιά-κάρτα που μου έστειλε η Ίφη και θέλω να τη μοιραστώ μαζί σας...! Ό,τι στέλνετε, ευπρόσδεκτο...
Αν εξελίσσονταν φυσιολογικά τα πράγματα, χθες: θα ανταλλάσσαμε ευχές μεταξύ μας, θα κάναμε σφιχτές αγκαλιές, θα παίρναμε τις λαμπάδες μας (κι ό,τι άλλο φτιάχναμε!) και θα πηγαίναμε ξέγνοιαστοι και χαρούμενοι στα σπίτια μας!
Επειδή όμως ήρθαν τα πάνω-κάτω και τα πράγματα εξελίχθησαν έτσι όπως τα ξέρουμε, μένουμε με τα "θα" και κλεισμένοι -έναν μήνα τώρα!- στα σπίτια μας...!
Ένιωσα την ανάγκη να σας στείλω κι από δω τις ευχές μου για τις μέρες του Πάσχα και να σας αφιερώσω τα "Βαΐτικα κάλαντα"του (συμπατριώτη μου!) Θανάση Παπακωνσταντίνου, σε δύο μάλιστα εκδοχές:
-την "κανονική" (όπου τραγουδούν οι δικοί του δίδυμοι όταν ήταν στην ηλικία σας περίπου!) και
-την "πειραγμένη" (που έχουμε ξανακούσει και σας άρεσε πολύ -ιδιαίτερα η εισαγωγή!)...
Προσέχουμε τον εαυτό μας, τους δικούς μας, τους γύρω μας... 😷
Μένουμε σπίτι, μένουμε ασφαλείς, μένουμε υγιείς... ✌
Θα σας περιμένω με πολλές (ορθάνοιχτες) αγκαλιές κι όχι "με μια χρυσή βεργούλα!"... 💗
"Τα μάτια μου δεν είδαν τόπον ενδοξότερον από τούτο το αλωνάκι..." (Διονύσιος Σολωμός - "Ελεύθεροι πολιορκημένοι")
Νύχτα Σαββάτου του Λαζάρου προς ξημερώματα Κυριακής των Βαΐων, μεταξύ 10ης και 11ης Απριλίου 1826...
Κοντεύουν δύο αιώνες από εκείνη την ηρωική στιγμή του Αγώνα... Φέτος, μάλιστα, σχεδόν συμπίπτουν η ημερομηνία με τη μέρα και τη μεγάλη θρησκευτική γιορτή που έγινε η Έξοδος...!
[Το Μεσολόγγι με τη βοήθεια του Καραϊσκάκη (αρχηγός των ελληνικών δυνάμεων υποστήριξης από τη στεριά) και του Μιαούλη (ανεφοδιασμός με πολεμοφόδια και τρόφιμα από τη θάλασσα) άντεξε για έναν ολόκληρο χρόνο στις επιθέσεις του Κιουταχή και του Ιμπραήμ...!
Όταν ο κλοιός έσφιξε και η βοήθεια δεν μπορούσε να φτάσει, η κατάσταση έγινε απελπιστική: πείνα, αρρώστιες, έλλειψη πολεμοφοδίων... Κι έτσι αποφασίστηκε η έξοδος με τη βοήθεια των "απ' έξω" (μεταξύ αυτών και τα 120 "παιδιά της Σαμαρίνας" με αρχηγό τον Μίχο Φλώρο), που κατέληξε σε σφαγή των περισσότερων πολιορκημένων!
Το μικρό "αλωνάκι" με τη θυσία του συγκίνησε όλη την Ευρώπη και προσέφερε τα μέγιστα στην τελική λύση του ελληνικού ζητήματος και τη δημιουργία του ελληνικού κράτους!!!]
Μιας κι έχουμε χρόνο αρκετό και τον περισσότερο απ' αυτόν τον περνάμε μπροστά σε οθόνες, μπορούμε να ξαναδούμε τη σχετική και επίκαιρη ταινία (με την ησυχία μας, μόνοι ή με την οικογένειά μας, οποιαδήποτε ώρα!) και...
(...κάτι σαν) ΕΡΓΑΣΙΕΣ
1. Ποιος μεγάλος Άγγλος ποιητής και φιλέλληνας έχει συνδέσει το όνομά του με το Μεσολόγγι; Βρίσκω πληροφορίες και γράφω ένα κείμενο 100-120 λέξεων για να τον παρουσιάσω στην "τάξη".
2. Ποιος μεγάλος ήρωας του '21 έχει συνδέσει το όνομά του με το Μεσολόγγι και την πόλη μας; Βρίσκω πληροφορίες και γράφω ένα κείμενο 100-120 λέξεων για να τον παρουσιάσω στην "τάξη".
3. Παρουσιάζω κάτι από τη (σχετική με το Μεσολόγγι) Ιστορία ή την ταινία με όποιον τρόπο θέλω: κείμενο (με σκέψεις και συναισθήματα), ζωγραφιά, τραγούδι...
