Μαύρη επέτειος η σημερινή μέρα για τον Ελληνισμό... 29 Μαΐου 1453: Η Κωνσταντινούπολη πέφτει στα χέρια των Οθωμανών Τούρκων κι ακούγεται η κραυγή "η Πόλις εάλω". Η Πόλη των αγίων, των αυτοκρατόρων και των θρύλων περνά υπό οθωμανική κατοχή κι έτσι αρχίζει η Τουρκοκρατία. Πολλοί ιστορικοί θεωρούν πως η Άλωση της Κωνσταντινούπολης σημαίνει το τέλος του Μεσαίωνα και την αρχή της Αναγέννησης. Μάλιστα, πολλοί συμφωνούν στο ότι η μετακίνηση πολλών Ελλήνων της Πόλης στην Ιταλία (και στις άλλες χώρες της Ευρώπης) μετά την Άλωση, επηρέασαν καθοριστικά την Αναγέννηση... (πηγή: newsbeast)
Μετά από δύο (και κάτι) μήνες, πλησιάζουμε στο τέλος αυτής της παράξενης διαδικτυακής διαδρομής...
Το σημερινό είναι το τελευταίο -κατά πάσα πιθανότητα- κείμενο για τη Γλώσσα...!
Σκεφτόμουν τι να βρω για τος τέλος και θυμήθηκα το παρακάτω όμορφο κείμενο από το προηγούμενο βιβλίο της Γλώσσας, που αντικαταστάθηκε από αυτό που κρατάτε στα χέρια σας δύο χρόνια πριν γεννηθείτε (το 2006)... Θυμάμαι πόσο άρεσε στα παιδιά της Έκτης εκείνης της εποχής και πόση κουβέντα κάναμε...!
Ορφέας Περίδης (πηγή: YouTube)
"Η Παινιώ"
Θυμάμαι το απόγιομα κείνο, που κατέβαινα με το άλογο από του πηγαδιού το μονοπάτι. Το 'χα φορτωμένο χόρτο και ήμουνα πισωκάπουλα καβάλα. Σφύριζα ξέγνοιαστος σαν σπίνος, τραμπάλιζα τα πόδια μου στου Ψαρή την κοιλιά με το ρυθμό της πατημασιάς του και κάπου κάπου ένιωθα τα κρεμάμενα κλωνιά απ' τις ιτιές δίπλα να μου χαϊδεύουν τα μαλλιά, τα μάγουλα...
- Ε, συ με τ' άλογο..., άκουσα ξαφνικά πίσω μου μια κοριτσίστικη φωνή.
Γύρισα. Μια κοπελιά ως δεκατεσσάρων χρονών, στην ηλικία μου, ερχόταν απ' το πηγάδι. Βαστούσε στο κεφάλι έναν τέντζερη* γεμάτο νερό κι από τον τρυφερό της ώμο, που βουλιούσε*, κρεμόταν ένα μικρό βαρελάκι.
- Η Παινιώ είμαι... Δε με θυμάσαι;
- Ε, συ Παινιώ, της έκαμα. Αυτό το βαρελάκι σου κόβει τον ώμο. Δώσ' μου το εδώ, να το κρεμάσω στο σαμάρι.
- Δεν πειράζει... Μη νοιάζεσαι, είπε και τάχυνε το βήμα να με προσπεράσει.
Χτύπησα κι εγώ την κοιλιά του αλόγου ν' ανοίξει πόδι.
- Τι θέλεις τώρα, να παρατρέξουμε; Άντε δώσε το βαρέλι, Παινιώ.
Μα αυτή, όσο της φώναζα, τόσο πιο γρήγορο άνοιγε το βήμα της -σαΐτα! Σχεδόν έτρεχε, σαν να μην ήταν φορτωμένη. Τα γυμνά της πόδια, πατ πατ, στο αφράτο χώμα του μονοπατιού, πηδούσαν ανάλαφρα. Το νερό σκορπιζόταν δεξά ζερβά.
Με δυο καλπασμούς του Ψαρή μου την έφτασα και την ανάγκασα να παραμερίσει για να διαβώ.
- Ε, τι θέλεις;
Κοντοστάθηκε πίσω μου θυμωμένη λίγο.
Να την αφήσω, μου 'λεγε. Δεν ήταν η πρώτη της φορά που κουβαλούσε έτσι νερό. Κι ακόμα μεγαλύτερο βαρέλι σήκωνε. Ουφ, ας πάω στο καλό μου.
Αλήθεια δε σκέφτηκα: Μπορεί να την πρόσβαλλα έτσι, να θέλω να τη βοηθήσω.
Σαν φτάσαμε στα σπίτια, ξεφόρτωσα εγώ το χόρτο στο αχούρι κι έδεσα το άλογο στην αγριοσυκιά.
- Λίγο νερό μου δίνεις; είπα.
Μου 'φερε σε μια χαλκωματένια* κανάτα.
- Ορίστε, μου είπε και στάθηκε μπρος μου και περίμενε.
Την κοίταζα λοξά με τ' αριστερό μου μάτι κι έπινα μεγάλες γουλιές, απρόσεχτα. Ξεχείλισε από την κανάτα -στραβός ήμουνα;- έτρεξε νερό πάνω στο στήθος μου, στο πουκάμισό μου, με κρύωσε...
Αχ, να 'χα μιαν αδελφή σαν την Παινιώ... "Αδελφούλα μου, μη φεύγεις από κοντά μου. Να είμαστε όλο μαζί θέλω". Έτσι μου ερχόταν να της πω. Μα ντρεπόμουν. Δεν ήξερα αν θα της άρεσε να την έλεγα έτσι...
................................................................................................................................................ .
Οι μέρες περνούσαν...
Ένα δειλινό την είδα να είναι ανήσυχη, λίγο φοβισμένη.
- Τι έχεις;
- Έχασα την κατσίκα, ξέρεις, Κωστή. Έλα να πάμε μαζί να τη βρούμε, είπε και μ' έπιασε από το χέρι.
- Από κει πάνω πάμε να να δούμε, απ' τον Αϊ-Γιώργη.
Τρέχαμε πιασμένοι χέρι χέρι. Ύστερα σκαρφαλώσαμε κάτι βράχια. Μπροστά αυτή, πίσω εγώ.
Στην κορυφή, μπροστά στο εκκλησάκι του Αϊ-Γιωργιού, σταματήσαμε κοντανασαίνοντας. Κοιτάξαμε ολόγυρα.
- Α, να την, είπε κι έδειξε κάτω.
Η άσπρη κατσίκα τραβούσε με το σκοινί κρεμασμένο στον λαιμό της, πήγαινε μόνη της για το αχούρι, συνηθισμένη τέτοια ώρα.
- Ε, βλέπεις που φοβήθηκες;
Το εκκλησάκι ήταν ζωσμένο από μια μικρή μισογκρεμισμένη ξερολιθιά*. Η αμυγδαλίτσα εκεί δίπλα είχε βγάλει μικρά γυαλιστερά φυλλαράκια. Έκοψα ένα κλαδί που κρατούσε ακόμα δυο τρία ανθάκια πάνω του.
Η Παινιώ είχε καθίσει σ' ένα βραχάκι, κρέμασε τα πόδια της, ακουμπώντας στα χέρια, τεντωμένα πλάι. Κάτι σαν να ψιλοτραγουδούσε αφηρημένη, κοιτάζοντας πέρα στη θάλασσα, πέρα κει στην όμορφη δύση.
Ο ήλιος βουλιούσε ανάμεσα σε κάτι μελένια σύννεφα. Τα πετροχελίδονα σπάθιζαν άλαλα τον ήσυχο αέρα.
Τη ζύγωσα, χωρίς να της μιλήσω. Ήθελα να της πω πως οι άνθρωποι έπρεπε να 'χουν φτερά στους ώμους και να ρίχνονται μες στον αιθέρα σαν τα χελιδόνια. Πως η ζωή είναι τόσο γλυκιά την ώρα τούτη, που δεν αξίζει να δει κανείς τίποτα άλλο παραπέρα.
Κάτι τέτοια σκεφτόμουν κι έτρεμε η ψυχή μου από λαχτάρα κι από φόβο, γιατί δεν μπορούσα να της τα πω, δεν ήξερα πώς να της τα πω.
Γι' αυτό, σαν γύρισε εκείνη και με κοίταξε με κάτι μάτια που έλαμπαν από γλυκιά μελαγχολία, ταράχτηκα κι έτσι, χωρίς να θέλω, δείχνοντας το κλαδί της είπα απότομα και σοβαρά:
- Μπορείς να το φας αυτό;... Δεν μπορείς! (Χαμογέλασε παραξενεμένη!). Να, εγώ, το τρώω... Και μάσησα την άκρη του. Ύστερα το πέταξα και κατηφόρισα με μεγάλες δρασκελιές*... .
Γεράσιμος Γρηγόρης (διασκευή)
Ερωτήσεις κατανόησης-εργασίες
1. Βρίσκω τη σημασία των λέξεων που έχουν αστερίσκο.
2. Ποια είναι τα πρόσωπα του κειμένου (και ονόματα); Τι ηλικία έχουν;
3. α) Σε ποια εποχή του χρόνου διαδραματίζονται τα γεγονότα και πού;
β) Το κείμενο αναφέρεται στην εποχή μας ή όχι; Πώς το κατάλαβες;
4. Τι δουλειές κάνουν τα παιδιά του κειμένου; Γιατί νομίζεις;
5. Τι νιώθει το αγόρι του κειμένου για το κορίτσι; Εντόπισε χαρακτηριστικά σημεία (φράσεις, ενέργειες, συμπεριφορές) που το δείχνουν.
6. Αποδίδω με δικά μου λόγια το νόημα του κειμένου σε 200-250 λέξεις περίπου.
Μια εβδομάδα πριν τα πούμε από κοντά και συνεχίζουμε τις επαναλήψεις στη Νεότερη Ιστορία μας...
Ενότητα: "Οι Έλληνες κάτω από την οθωμανική και λατινική κυριαρχία"...
Πρώτα απ'όλα, να ευχηθούμε "Χρόνια Πολλά" στην Ελένη και στον Κωστή...
Για σένα, Ελένη...
Δήμος Αναστασιάδης (πηγή: YouTube)
...και για σένα, Κωστή!
Χρόνης Αηδονίδης (πηγή: YouTube)
Κωστή και Ελένη... να σας χαιρόμαστε!!! Τις ευχές μας και την αγάπη μας...! 💙💜💕💖💝
["Αχ Ελένη" (Δήμος Αναστασιάδης-Χρόνης Αηδονίδης), "Μοναχογιός ο Κωσταντής" (παραδοσιακό)]
💞 💫 💞 💫 💞 💫 💞 💫 💞 💫
Και τώρα, ξεκινάμε το ταξίδι προς τον άγνωστο (x)! Μαθηματικά και... εξισώσεις!
Χρησιμοποιούμε τις γνώσεις μας στις πράξεις (φυσικών, δεκαδικών, μεικτών, κλασμάτων) και στις αριθμητικές παραστάσεις, ακολουθούμε κοντινές ή μακρινές διαδρομές, ανακαλύπτουμε τον άγνωστο (x) και προσγειωνόμαστε ομαλά!
Ασκήσεις-προβλήματα
1. Σχηματίζω εξίσωση και τη λύνω...
α) Ποιον αριθμό πρέπει να προσθέσω στο 19 για να μου δώσει 40;
β) Ποιον αριθμό πρέπει να αφαιρέσω από το 100 για να μου δώσει 48;
γ) Από ποιον αριθμό πρέπει να αφαιρέσω το 14,5 για να μου δώσει 25,5;
δ) Ποιον αριθμό πρέπει να πολλαπλασιάσω με το 4 για να μου δώσει 70;
ε) Ποιον αριθμό πρέπει να διαιρέσω με το 2,5 για να μου δώσει 40;
στ) Με ποιον αριθμό πρέπει να διαιρέσω το 70 για να μου δώσει 5;
2. Λύνω τις εξισώσεις:
α) x + (2,5 - 14/5) = 37/10 β) (5 - 3,8) · x = 9 · 3/5
γ) 12,5 - x = 15/10 + 6 δ) x : 2/3 = 23/6 : 12/3
3. Ο Κωστής έχει ένα άλμπουμ όπου συλλέγει τους αγαπημένους του ποδοσφαιριστές. Μέχρι τώρα έχει κολλήσει 264 αυτοκόλλητα στις 32 σελίδες του άλμπουμ. Ο αριθμός των ποδοσφαιριστών που χωράει κάθε σελίδα είναι ο αριθμός της φανέλας του Σαλάχ, του καλύτερου ποδοσφαιριστή της αγαπημένης ομάδας του Κωστή (Νο 11-Λίβερπουλ)!
Πόσα αυτοκόλλητα θέλει ακόμα ο Κωστής για να γεμίσει το άλμπουμ; (Το λύνω με εξίσωση)
4. Η Ελένη πήγε στο σούπερ μάρκετ για να αγοράσει κάποια υλικά που χρειάζεται η μητέρα της για να κάνει ένα γλυκό για τη γιορτή της. Κάποια υλικά είναι στερεά και κάποια υγρά. Το βάρος των στερεών υλικών είναι ίσο με το βάρος των υγρών. Στερεά: 150 γρ. ζάχαρη, διπλάσια ποσότητα σαβαγιάρ και τυρί κρέμα. Υγρά: 200 γρ. χυμός πορτοκάλι, ίδια ποσότητα χυμός φράουλα και δύο συσκευασίες των 225 γρ. κρέμα γάλακτος.
Πόσα γραμμάρια είναι το τυρί κρέμα; (Το λύνω με εξίσωση)
Άσκηση-bonus!
Να βρείτε σε κλάσμα τι μέρος των μαθητών της τάξης μας γιορτάζει σήμερα, να το απλοποιήσετε και μετά να βρείτε το εκατοστιαίο κλάσμα...!
Από την Ιστορία στη Φυσική κι από τα πρώτα χρόνια σκλαβιάς μετά την άλωση της Πόλης στη "Θερμότητα" και τους τρόπους με τους οποίους μεταδίδεται-διαδίδεται...
Αφού κάνετε μια επανάληψη (μπαίνοντας στον πρώτο σύνδεσμο) για να τα θυμηθείτε, στη συνέχεια κάνετε το κουίζ και παίζετε στο παιχνίδι ερωτήσεων "Εκατομμυριούχος" (πάνω σ' αυτά που διαβάσατε)... Όποιος πάρει το 1.000.000, έχει και το 10 στη Φυσική σίγουρο! 😍
Κι επειδή, όπως είπαμε, σήμερα είναι Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου... ο "Πυρρίχιος", ο αρχαιότερος ελληνικός πολεμικός χορός, έτσι όπως τον χόρεψαν στην Τελετή Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004...!
19 Μαΐου...
Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου...
Το πανό στο Δημαρχείο Θεσσαλονίκης θυμίζει τη Γενοκτονία και τον ξεριζωμό...
Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αναφέρεται στις σφαγές και τους εκτοπισμούς εναντίον των ελληνικών πληθυσμών που ζούσαν στην περιοχή του Πόντου, που πραγματοποιήθηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων και των εθνικιστών του Κεμάλ την περίοδο του 1914-1923. Τα γεγονότα αυτά οδήγησαν στην εξαφάνιση των ελληνικών κοινοτήτων από την περιοχή όπου ζούσαν επί τρεις χιλιετίες...
Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν από τους Νεότουρκους ήταν η εκτόπιση (διώξιμο από τα χωριά και τις πόλεις όπου ζούσαν), η εξάντληση από έκθεση σε κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, οι πορείες θανάτου στην έρημο και πάρα πολύ συχνά οι δολοφονίες και εκτελέσεις "εν ψυχρώ" (χωρίς ιδιαίτερο λόγο)...
Ο αριθμός των θυμάτων, σύμφωνα με τις περισσότερες ελληνικές (αλλά και κάποιες ξένες) πηγές, υπολογίζεται σε πάνω από 300.000! Το Κεντρικό Συμβούλιο Ποντίων στη Μαύρη Βίβλο του κάνει αναφορά σε 353.000 θύματα...! (αν και άλλες μεμονωμένες πηγές μιλούν για 100.000-150.000 θύματα)...
Όσοι επέζησαν έφυγαν για τον Άνω Πόντο (Ε.Σ.Σ.Δ. -σημερινή Ρωσία και Ουκρανία, κυρίως) και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 βρήκαν καταφύγιο στην Ελλάδα (κυρίως στη Μακεδονία, αλλά και στην περιοχή της Αττικής).
Η Βουλή των Ελλήνων (μετά από εισήγηση του τότε Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου) αναγνώρισε τη γενοκτονία το 1994 και ψήφισε την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως "Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στον Μικρασιατικό Πόντο". (πηγή: Wikipedia)
Αυτά, πριν από 100 χρόνια περίπου, στις αρχές του 20ού αιώνα... Κατά τη διάρκεια και λίγα χρόνια μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο!
Πηγαίνοντας μερικούς αιώνες πιο πίσω, στα μέσα του 15ου αιώνα και μετά, θα θυμηθούμε κάποια αντίστοιχα γεγονότα από τους Οθωμανούς Τούρκους στους ελληνικούς πληθυσμούς της κατακτημένης Βυζαντινής αυτοκρατορίας...
1. Βρίσκω τα αριθμητικά στις φράσεις
και συμπληρώνω τον πίνακα:
«Τ’
Αγνάντια είναι μια προεξοχή στη ράχη ενός βουνού…» «Από πέντε παιδιά που ‘χε το σκολειό την
προηγούμενη χρονιά, τώρα είχε δώδεκα.» «Ο δάσκαλος ξερόβηξε τρεις τέσσερις φορές
και μόλις είπε «ντέτεστε!», αρχίσαμε την ανάγνωση.»
απόλυτα
τακτικά
αναλογικά
επτά
έβδομος
επταπλάσιος
2. Βρίσκω στο κείμενο επίθετα με κατάληξη -ικός
(ή -ικος)… α) τα υπογραμμίζω μαζί με το ουσιαστικό
που συνοδεύουν (π.χ. φωτογραφική μηχανή) β) τα γράφω στα τρία γένη (π.χ. φωτογραφικός, -ή, -ό) γ) φτιάχνω φράσεις (π.χ. φωτογραφικός φακός, φωτογραφική μνήμη,
φωτογραφικό χαρτί)
3. Βρίσκω στις φράσεις τα ουσιαστικά που έχουν κατάληξη -ος (αρσενικά-θηλυκά-ουδέτερα). Τα κλίνω σε όλες τις πτώσεις
ενικού και πληθυντικού αριθμού.
«Χαρά
στον δάσκαλο που ‘χει τέτοια μαθητούδια!» «Φαίνονταν σαν να έπλεαν στο ουράνιο
πέλαγος!» «Η ακτίνα ενός κύκλου είναι το μισό της διαμέτρου του.»
4. Μεταφέρω πρώτα στο παρόν και μετά στο μέλλον
την παράγραφο: «Ακούγονταν ως πέρα στον κάμπο … τέτοιον
δάσκαλο!» 5. Το κείμενο που διαβάσατε είναι
αυτοβιογραφικό κι αναφέρεται στα μαθητικά χρόνια του συγγραφέα. Αποφασίζετε να γράψετε κι εσείς μετά από
χρόνια τη δική σας αυτοβιογραφία. Τι θα θέλατε να θυμάστε από τα χρόνια σας στο Δημοτικό (τώρα που τελειώνει) για να το γράψετε;
Κι επειδή χθες είχε την τιμητική της η Μαριάννα...
*[Το τραγούδι της εισαγωγής είναι παραδοσιακό από την περιοχή της Θράκης. Αφιερωμένο...!
(Ζωντανή ηχογράφηση του συγκροτήματος "Φρικαντέλα")]
Τους δύο τελευταίους μήνες ήρθαν τα πάνω κάτω στη ζωή μας και βιώνουμε πράγματα και καταστάσεις πρωτόγνωρα... Μέσα σ΄αυτά κι ένας "νέος τύπος σχολείου" που δεν μπορούσαμε να διανοηθούμε στις αρχές του 2020...! Μάλιστα, αυτός ο νέος τύπος σχολείου, μεταβάλλεται (για να μην πω μεταλλάσσεται σαν τους ιούς!) κιόλας από βδομάδα σε βδομάδα!
Ξεκινήσαμε με την εκπαίδευση από μακριά -ασύγχρονη τηλεκπαίδευση τη βαφτίσανε!- με διάφορα μέσα (email, ιστολόγια, e-class/e-me)... Αν και τα τελευταία δεν ήταν και πολύ "πρόθυμα" και "συνεργάσιμα", το παλέψαμε...!
Μετά προχωρήσαμε στη "ζωντανή" -σύγχρονη τηλεκπαίδευση αυτή!- με νέες ηλεκτρονικές πλατφόρμες... Αφού είχαμε εκπαιδευτεί μόνοι μας στις προηγούμενες κι είχαμε αποκτήσει την απαραίτητη τεχνογνωσία, αυτή μας φάνηκε παιχνιδάκι!
Η τελευταία έκδοση περιλαμβάνει και "live αναμετάδοση" του μαθήματος που θα γίνεται στην τάξη...! Πάμε ολοταχώς για ένα σχολείο-"Big brother!" (κι ας ήταν μέχρι πριν από λίγο καιρό τα προσωπικά μας δεδομένα το πρώτο και βασικότερο ζητούμενο!)...
Από το σχολείο στ' Αγνάντια ως το σχολείο-reality, ένας αιώνας (και κάτι...) δρόμος!
"Στ' Αγνάντια"
Το σκολειό του χωριού μου ήταν το πιο παράξενο και το πιο πρωτότυπο σκολειό του κόσμου. Δεν είχε τον περισσότερο καιρό ούτε θύρα, ούτε παράθυρα, ούτε τοίχους, ούτε στέγη, ούτε τίποτα... Ούτε βρίσκονταν σε ορισμένο μέρος! Ήταν μόνο ιδέα σκολειού και τίποτα άλλο...! Ανάλογα με την εποχή ήταν, πότε ο νάρθηκας της εκκλησίας, πότε ένα δωμάτιο του σπιτιού μου, πότε κανένα προσηλιακό μέρος γύρω από το χωριό... Τον περισσότερο καιρό, δηλαδή από τη Μεγάλη Δευτέρα ως τα τέλη Σεπτέμβρη ή ως τα πρωτοβρόχια, σκολειό μας ήταν τ' Αγνάντια. Διακοπές το σκολειό μας δεν είχε, ούτε καν γνωρίζαμε πως υπάρχουν τέτοιες...
Τι είναι όμως τ' Αγνάντια;
Εδώ σας θέλω εσάς, που μαθαίνετε σήμερα τα γράμματα σε μαρμαρόχτιστα σκολειά, να ξέρετε τι πράγμα είναι τ' Αγνάντια! Τ' Αγνάντια είναι μια προεξοχή στη ράχη ενός μικρού βουνού που βρίσκεται πάνω από το χωριό μου. Είναι ένα είδος ακρωτήριο πολύ ψηλό, στρογγυλό, ομορφοκαμωμένο, γεμάτο θάμνους, από κάτω ως απάνω στην κορφή τη δεντροστεφανωμένη!
Θα ήταν τέλη Απριλίου ή αρχές Μαγιού. Ο δάσκαλός μας, ο παπα-Αντριάς, μας πήγε από τον νάρθηκα της εκκλησιάς (όπου είχαμε γενική συγκέντρωση κάθε μέρα) στ' Αγνάντια και μας κάθισε εκεί στη γραμμή σταυροπόδι κάτω απ' τον ίσκιο για ν' αρχίσουμε το "διάβασμα", δηλαδή τη μελέτη.
Ήταν πλούσιο εκείνη τη χρονιά το σκολειό μας από παιδιά. Από πέντε παιδιά που 'χε την προηγούμενη χρονιά, τώρα είχε δώδεκα. Δηλαδή "ο Χριστός και οι δώδεκα Αποστόλοι του", όπως έλεγε καμαρώνοντας ο δάσκαλός μας...
Οι δώδεκα καθόμαστε όλοι σε μια γραμμή. Ο δάσκαλός μας κάθονταν αντίκρυ μας, στο κέντρο της γραμμής και τόσο μόνο μακριά, ώστε να μας φτάνει με τη βέργα φτελιάς που κρατούσε πάντα στο χέρι του ως έμβλημα του αξιώματός του και της απεριόριστης δύναμής του και την έκανε να θαυματουργάει πολύ συχνά στις πλάτες μας, όταν στεκόμαστε στο διάβασμα ή νυστάζαμε ή μιλούσαμε ή δεν ξέραμε μάθημα...
Όταν λοιπόν καλοκαθίσαμε στη γραμμή, περιμένοντας το συνηθισμένο σύνθημα της μελέτης, "ντέτεστε!", φώναξε ο δάσκαλός μας (αφού πριν ξερόβηξε τρεις τέσσερις φορές) κι εμείς αρχίσαμε θριαμβευτικά την ανάγνωση, όσο μπορούσαμε μεγαλόφωνα και κάναμε ένα δαιμονικό θόρυβο, που βούιζαν τ' Αγνάντια από τις φωνές μας...! Φανταστείτε τι πανδαιμόνιο έκαναν δώδεκα δυνατές παιδικές φωνές σε όλες τις βαθμίδες της φωνητικής κλίμακας! Ακούγονταν ως πέρα στον κάμπο που δούλευαν οι ζευγίτες κι ως πέρα στα λιβάδια και στους λόγγους που βοσκούσαν τα κοπάδια τους οι βοσκοί... Κι ακούγοντας, άλλοι έλεγαν "Χαρά στον δάσκαλο που 'χει τέτοια μαθητούδια!" κι άλλοι "Χαρά στα μαθητούδια που 'χουν τέτοιον δάσκαλο!".
Η πρώτη ορμή της βροντερής μελέτης που βγήκε απ' αυτό το πικρό και άχαρο "ντέτεστε!" (που δεν μπορεί να μεταφραστεί σε καμιά γλώσσα του κόσμου!) άρχισε να πέφτει λίγο λίγο και πέφτοντας, πέφτοντας, σώπασε τελείως.
Ο δάσκαλός μας είχε ναρκωθεί, λίγο από τις φωνές μας, λίγο από τη γλυκιά ανοιξιάτικη θαλπωρή κι είχε αποκοιμηθεί γλυκά με τη βέργα στο δεξί χέρι... Κι εμάς μας είχε πιάσει μια ιερή σιωπή, μια έκσταση, ένα -δεν ξέρω πώς να το πω...!- μπροστά στις ομορφιές και στις χάρες της όμορφης άνοιξης που ξετυλίγονταν δίπλα μας, κάτω μας και πέρα από τ' Αγνάντια...
Τα κοτσύφια, οι σπίνοι, οι γαλιάντρες, οι κορυδαλλοί, οι σπουργίτες και προπάντων τ' αηδόνια είχαν στήσει χωριστά κι όλα μαζί μια θεσπέσια συναυλία και μέσα σ' αυτή ξεχώριζε το ανθρωπολάλημα του κούκου:
- Κούκου! Κούκου! Κούκου!
Οι αετοί ξεπετούσαν απάνω απ' τα απότομα βράχια των μακρινών βουνών, όπου φώλιαζαν και πετούσαν αργά αργά στον γαλανό αιθέρα και φαίνονταν σαν να έπλεαν στο ουράνιο πέλαγος σαν μακρινά καράβια... Κάπου κάπου αμολούσαν μια τσιριχτή κραυγή, σαν να ήθελαν να σαλαγίσουν τίποτα κοπάδια τους από κει πάνω...
Αχ! πώς ζήλευε η καρδιά μου τους αετούς με το ουράνιο αρμένισμά τους και πώς καλοτύχιζα όλα τα πουλιά και πιότερο τ' αηδόνια με τη μαγική τους φωνή, που δεν ήταν καταδικασμένα να 'χουν δάσκαλο -και μάλιστα με φτελίσια βέργα στο χέρι- και να φωνάζει εκείνο το φοβερό και τρομερό "ντέτεστε!"...
Επιλέγω τη σωστή απάντηση σε κάθε ερώτηση (που είναι μία κάθε φορά)...
1. Ποια εποχή διαδραματίζονται τα γεγονότα που περιγράφονται στο διήγημα;
α) τον Σεπτέμβρη που ανοίγουν τα σχολεία β) τέλος Απρίλη-αρχές Μάη
γ) όταν τελείωνε η σχολική χρονιά δ) στις διακοπές του Πάσχα
2. Γιατί ήταν πλούσιο τη χρονιά εκείνη το σχολείο;
α) το σχολείο είχε πολλά λεφτά β) τα παιδιά ήταν από πλούσιες οικογένειες
γ) το χωριό είχε καλή σοδειά δ) το σχολείο είχε πολλά παιδιά
3. Πώς αποκαλούσε ο δάσκαλος τον εαυτό του και τους μαθητές του;
α) ο Χριστός και οι 12 Απόστολοι β) ο Δίας και οι 12 θεοί του Ολύμπου
γ) ο αρχηγός και οι 12 στρατιώτες δ) ο Δωδεκάνησος
4. Τι έκανε ο δάσκαλος την ώρα που διάβαζαν τα παιδιά;
α) μια μικρή βόλτα β) θύμωσε γιατί δε διάβαζαν δυνατά
γ) αποκοιμήθηκε δ) έφαγε το κολατσιό του
5. Γιατί ο συγγραφέας θεωρούσε τα πουλιά τυχερά;
α) γιατί πετούσαν στον αέρα β) γιατί κελαηδούσαν όμορφα
γ) γιατί δεν πήγαιναν σχολείο δ) γιατί έβλεπαν τα πάντα από ψηλά
Απαντώ στις ερωτήσεις με λίγα λόγια...
6. Πού (πώς) ήταν το σχολείο όπου έκανε μάθημα ο συγγραφέας;
7. Τι συμβόλιζε η βέργα του δασκάλου; Γιατί την κρατούσε;
8. Ποια ήταν η γνώμη του κόσμου για τον δάσκαλο και τους μαθητές του;
9. Ποιο πουλί έκανε εντύπωση στον συγγραφέα και το ζήλευε; Για ποιον λόγο;
10. Ποιες διαφορές διακρίνετε ανάμεσα στο σχολείο που πήγαινε ο συγγραφέας και στο σχολείο που πηγαίνετε εσείς;
[Το τραγούδι της ημέρας είναι του τραγουδιστή-μουσικού-ποιητή Γ. Αγγελάκα (πρώην αρχηγού του ροκ συγκροτήματος "Τρύπες") και αναφέρεται και στο πουλί-σύμβολο ελευθερίας]
Ήταν μια όμορφη "παρένθεση" η χθεσινή ανάρτηση που αφιερώσαμε στις αγαπημένες μας μαμάδες που...
- πάντα θα μας κυνηγούν να φορέσουμε τη ζακέτα ή το μπουφάν μας (κι ας έχει 33 βαθμούς!)
- πάντα θα μας ρωτούν τι άλλο θέλουμε (κι ας έχουν μαγειρέψει το αγαπημένο μας φαγητό!)
- πάντα θα μας περιμένουν ξάγρυπνες να γυρίσουμε το βράδυ (κι ας έχει πάει 5 το πρωί!)
- πάντα θα μας συμβουλεύουν (όσα πτυχία κι αν αποκτήσουμε στα Α.Ε.Ι. και στη ζωή!)
- πάντα θα ανησυχούν για μας (ακόμα και στα 50 μας -πιστέψτε με, το περνάω!)
- πάντα θα μας δίνουν χαρτζιλίκι (από το υστέρημά τους!)
- πάντα θα πονούν, όταν πονάμε!
...............................................................................................................................................
Αλλά εμείς... όχι απλά τις αγαπάμε, τις λατρεύουμε!!!
Είναι στο D.N.A. τους ν' ανησυχούν και να μας φορτώνουν συμβουλές!
Έρχεται όμως η στιγμή (όπως λέει και το τραγούδι παρακάτω)... "Ν' ανοίξουμε τα φτερά μας, ν' ανεβούμε τα σκαλιά μας, να χαράξουμε τα όνειρά μας... να πετύχουμε έναν καλό σκοπό στη ζωή μας... Κι αν τα πράγματα δεν πάνε καλά, συνεχίζουμε, δε λυγίζουμε, ελπίζουμε... Εξάλλου, αν δεν πάθουμε, πώς θα μάθουμε;"
(πηγή: YouTube)
Επανερχόμαστε στα συνηθισμένα... Συνέχεια Μαθηματικών...
[Προσθέσεις, αφαιρέσεις, πολλαπλασιασμοί, διαιρέσεις και αριθμητικές παραστάσεις με πράξεις κλασμάτων... (Ενότητα 1(γ), κεφάλαια 19-24)]
Ασκήσεις - προβλήματα
1. (15/6 - 7/12) + (23/4 - 12/3) =
2. 42/5· 11/4 + 21/2: 5/6 =
3. 25/8: (32/5 - 19/10) =
4. Ο Νίκος στο τελευταίο τεστ κάθε μαθήματος είχε απαντήσει σωστά στα 3/4 της Ιστορίας, στα 8/10 της Γλώσσας, στα 17/20 της Γεωγραφίας, στα 19/25 των Μαθηματικών και στα 43/50 της Φυσικής. Σε ποιο μάθημα είχε την καλύτερη επίδοση; (Να γίνουν πρώτα τα κλάσματα ισοδύναμα και μετά η σύγκριση)
5. Ένας οινοποιός εμφιάλωσε το κρασί ενός βαρελιού, που περιείχε 645 λίτρα, σε μπουκάλια των 3/4 του λίτρου και το πούλησε προς 419/20 € το μπουκάλι. Πόσα χρήματα εισέπραξε; (Να λυθεί με αριθμητική παράσταση)
Μάνα, μητέρα, μανούλα, μαμά... Όπως και να τη λέμε, δε νομίζω να υπάρχει πιο ιερή, πιο γλυκιά, πιο τρυφερή και πιο λατρεμένη λέξη! Σε οποιαδήποτε γλώσσα και για οποιονδήποτε άνθρωπο (οποιασδήποτε ηλικίας!)...
Την αγαπάμε και της το δείχνουμε κάθε μέρα, αλλά σήμερα ας το δείξουμε λίγο διαφορετικά και λίγο πιο έντονα! Με ένα λουλούδι, μια ζωγραφιά, μια πιο σφιχτή αγκαλιά, ένα πιο δυνατό φιλί!
Οι ρίζες της λατρείας της μητέρας χάνονται στην αρχαιότητα... Αναφορές στη "Μητέρα Γη" ή στη θεά Κυβέλη, τη "Μητέρα των θεών" υπάρχουν από πολύ παλιά (και όχι μόνο στον αρχαιοελληνικό πολιτισμό!)...
Στη σύγχρονη εποχή εορτάζεται εδώ και 100 χρόνια περίπου... Μια ιδέα της Αμερικανίδας κοινωνικής ακτιβίστριας Άννας Μαρίας Τζάρβις, μετά από προσπάθειες κατέληξε το 1914 στην καθιέρωση της "Ημέρας της Μητέρας" τη δεύτερη Κυριακή του Μάη... Η γιορτή υιοθετήθηκε από πολλές χώρες (μεταξύ αυτών και η Ελλάδα)... Το λευκό γαρίφαλο επιλέχθηκε από την Τζάρβις ως το λουλούδι-σύμβολο της γιορτής επειδή το λευκό χρώμα συμβολίζει "την αλήθεια, την αγνότητα και τη φιλευσπλαχνία της μητρικής αγάπης και το άρωμά του τη μνήμη και τις προσευχές της"... (πηγή: "Σαν σήμερα")
Ιστορία στη σημερινή μας ανάρτηση κι ας θυμηθούμε λίγο τις συγκλονιστικές εξελίξεις των Νεότερων Χρόνων, από τα μέσα του 15ου αιώνα ως τις αρχές του 19ου...
Οι εξελίξεις στην Ευρώπη κατά τους Νεότερους Χρόνους (ενότητα Α)
Η περίοδος αυτή αρχίζει με δύο πολύ σημαντικά ιστορικά γεγονότα (που συνέβησαν την ίδια χρονιά μάλιστα, το 1453): την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς Τούρκους (που σημαίνει και το οριστικό τέλος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας) και τη λήξη του Εκατονταετούς Πολέμου (που αναδεικνύει δύο εθνικά κράτη, την Αγγλία και τη Γαλλία).
Τελειώνει όταν ο Ναπολέων Βοναπάρτης (που του παραχωρήθηκε η εξουσία στην τρίτη φάση της Γαλλικής Επανάστασης) μετά από μακροχρόνιους πολέμους, όπου έχει καταλάβει το μεγαλύτερο τμήμα της Ευρώπης, γνωρίζει την ήττα στο Βατερλό (1815).
Στη διάρκεια αυτών των χρόνων έχουμε μεγάλες αλλαγές (ιδεολογικές, πολιτικές, πνευματικές, καλλιτεχνικές), μεγάλους και σκληρούς πολέμους, σημαντικές εξερευνήσεις και γεωγραφικές ανακαλύψεις μακριά από την Ευρώπη και σημαντικές επαναστάσεις που άλλαξαν ριζικά τον κόσμο!
*[Το εισαγωγικό μουσικό θέμα "1492 - Conquest of Paradise" είναι του δικού μας Βαγγέλη Παπαθανασίου για την ταινία "1492" που αναφέρεται στην ανακάλυψη της Αμερικής από τον Χριστόφορο Κολόμβο.]
Φυσική έχει το πρόγραμμα σήμερα, πουλάκια μου και το το θέμα μας είναι η "Ενέργεια"...
Η ενέργεια είναι παντού...! Μέσα μας, γύρω μας, πάνω μας...! Πάνω στη Γη, πάνω απ' τη Γη, μες στη Γη, έξω απ' τη Γη...!
Μας ζεσταίνει-μας δροσίζει, μας πηγαίνει-μας γυρίζει, μαγειρεύει και φωτίζει, μας χορταίνει-μας παχαίνει, μια αλλάζει και μια κρύβεται, δεν αυξάνεται ούτε χάνεται... Γενικά, κάνει ότι της λέμε...! (κάνει όμως και τα δικά της!)
Στο πεντάλεπτο βίντεο που ακολουθεί θα μάθετε τα σημαντικότερα πράγματα για την ενέργεια, τις μορφές της, τις πηγές της, τις μετατροπές της, τα "καλά" και τα "κακά" της...
Δείτε το και τα λέμε στη συνέχεια...
1. Ποια μορφή ενέργειας αξιοποίησε ο άνθρωπος από τις πρώτες (από τα πανάρχαια χρόνια);
2. Ποιες είναι οι βασικές μορφές ενέργειας;
3. Δίνω τον ορισμό δύο μορφών ενέργειας (όποιες θέλω από τις επτά).
4. Τα τρόφιμα έχουν ενέργεια; Ποια μορφή;
5. Ποιο είναι το (εντυπωσιακό) χαρακτηριστικό της ενέργειας;
6. Τι ενέργεια έχει μια μπαταρία και σε ποιες μορφές μετατρέπεται (διαδοχικά) σε έναν φακό;
7. Από πού καλύπτουμε τις περισσότερες ανάγκες μας σε ενέργεια;
8. Ποιες είναι οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας;
9. Ποια τα πλεονεκτήματα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας;
10. Γιατί δε χρησιμοποιούμε μόνο ανανεώσιμες πηγές ενέργειας;
(Πριν ψάξετε να βρείτε τις απαντήσεις, χαλαρώστε λιγάκι ακούγοντας τον "άνεμο να φυσάει" και ψάξτε -αν θέλετε- τους στίχους του παρακάτω τραγουδιού...! Ίσως βρείτε κι άλλες απαντήσεις!)
*[Το σημερινό υπέροχο τραγούδι "Blowing in the wind" είναι του -βραβευμένου και με με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2016- Αμερικανού τραγουδοποιού-ποιητή Bob Dylan]
Είμαστε ίσα μέρη ενός συνόλου...
Ο καθένας μας μια (μοναδική) κλασματική μονάδα!
Στην οικογένεια που μεγαλώνουμε, στην τάξη που είμαστε, στο σχολείο που πάμε, στην ομάδα που συμμετέχουμε, στην κοινότητα (μικρή-μεγάλη) που ζούμε, στον κόσμο που ανήκουμε!
"We 're one, but we 're not the same..." που λέει κι ο Bono με τους U2...!
β) Κάνω τα παρακάτω κλάσματα ανάγωγα, όπως στο παράδειγμα:
12/15 = 12:3 / 15:3 = 4/5 15/20 = 18/24 = 32/40 =
4.α) Βάζω τα κλάσματα από το μικρότερο στο μεγαλύτερο (αύξουσα σειρά):
5/7, 8/7, 1/7, 70/7, 3/7, 7/7 →
β) Βάζω τα κλάσματα από το μεγαλύτερο στο μικρότερο (φθίνουσα σειρά): Σημείωση: Βρίσκω πρώτα ισοδύναμα που να είναι ομώνυμα για να μπορώ να τα συγκρίνω.
5/6, 1/2, 7/9, 11/18, 2/3 →
Όπως είπαμε και στην προηγούμενη ανάρτηση, η Πρωτομαγιά είναι η μέρα των εργατών και των λουλουδιών, των αγώνων και της άνοιξης...
Φέτος ζήσαμε μια ιδιαίτερη Πρωτομαγιά, την "Πρωτομαγιά της καραντίνας"...!
Είχαμε πει να συγκεντρώσουμε σχετικές φωτογραφίες, ζωγραφιές κι ότι άλλο ενδιαφέρον για να τα ανεβάσουμε σε μια ξεχωριστή ανάρτηση-αφιέρωμα στη φετινή ιδιαίτερη Πρωτομαγιά...
Για να πω την αλήθεια, δεν υπήρξε και μεγάλη ανταπόκριση.
Ακολουθεί έκθεση του υλικού που έφτασε μέχρι σήμερα το απόγευμα... Καταπληκτικές δημιουργίες, εξαιρετικές ζωγραφιές, πολύ όμορφες φωτογραφίες!!!
Οι δημιουργίες της Ιφιγένειας και οι φωτογραφίες από την περσινή (π.κ.) και τη φετινή (μ.κ.) Πρωτομαγιά!
Οι δημιουργίες της Ηλέκτρας!
Οι φωτογραφίες της Μαριάννας!
Κι ο δικός μου Μάης, πουλάκια μου...
[Αφού δεν είχαμε πολλές συμμετοχές με έργα ζωγραφικής, ας κάνουμε μία περιήγηση στο Μουσείο Γουλανδρή για να δούμε μια συλλογή με 154 έργα σπουδαίων ζωγράφων...] https://goulandris.gr/el/collection/works-of-art
Την 1η Μαΐου γιορτάζεται η μέρα των εργατών και των Αγώνων. Είναι στην πραγματικότητα η καθιερωμένη γιορτή της εξέγερσης των εργατών του Σικάγο (Η.Π.Α.), η οποία αποτέλεσε μια από τις κορυφαίες στιγμές της πάλης των τάξεων στη νεότερη εποχή. Τον Μάη του 1886 τα εργατικά συνδικάτα στο Σικάγο ξεσηκώθηκαν διεκδικώντας ωράριο εργασίας στις 8ώρες (οκτάωρο) και καλύτερες συνθήκες εργασίας...!
Η μέρα έχει θεσπιστεί ως εργατική απεργία και όλες οι υπηρεσίες και οι επιχειρήσεις παραμένουν κλειστές... (πηγή: Wikipedia)
"Νάρκισσος ο ποιητικός" (narcissus poeticus), το αγριολούλουδο του τόπου μου!
Εορτάζεται και σαν μέρα των λουλουδιών και της Άνοιξης για πολλές χώρες του βόρειου ημισφαιρίου. Έχει τις ρίζες του στις παγανιστικές εορτές του παρελθόντος, με πολλά από τα αρχαία έθιμα να επιβιώνουν μέχρι σήμερα. Στην Ελλάδα γιορτάζουμε την Πρωτομαγιά πλέκοντας στεφάνια από λουλούδια.
Η σημασία της ημέρας της Πρωτομαγιάς για τους αρχαίους λαούς οφείλεται στο γεγονός πως ημερολογιακά (για το βόρειο ημισφαίριο) η πρώτη μέρα του Μάη βρίσκεται ανάμεσα στην εαρινή ισημερία και το θερινό ηλιοστάσιο (τοποθετείται στην αρχή της Άνοιξης)...! (πηγή: Wikipedia)
